RÖPORTAJLAR

Çıkış noktası aslında solucan deliğinin sadece iki paralel evreni birbirine bağlayan köprü olmasından ziyade (Einstein-Rosen köprüsü), tüm evrendeki madde oluşumunu ve onun oluşturduğu sistemlerin isleyişini sağlayan yerçekimsel dalga kaynağı olması.

Bu sergi, birçoğu dünyanın en prestijli etkinliklerinde ve kurumlarında çalışan, ödüller kazanan sanatçılar ve araştırmacıları biraraya getiren bir ekibin kolektif üretimi sayesinde ortaya çıktı.

Sergideki işimde etkileşim ortamı olarak beyin dalgalarını kullanıyorum. Esasen etkileşim için biyosensörleri kullanmayı seviyorum. Etkileşim tasarımında kullanılan sensör üzerinden mekanizma ile kurduğumuz ilişki çok önemli, ve kullanılan sensöre çok bağlı.

Bir dalga olan ses ile ve özellikle de spektrogramlarla çalışıyorum. Tüm seslerin yapıtaşı doğadaki en saf ses dalgası olan sinüs dalgalarıdır. Sinüs dalgaları tek bir frekanstan oluşur ve içinde armonikler (doğuşkanlar), başka frekanslar içermezler.

Görsel işlerin müzik veya dans gibi izleyeni zamandan soyutlayabilmesinin yolunun bu olduğunu düşünüyorum. Sürekli kendini tekrarlayan bir hareketi ardışık zamanlarda klonlayarak bir örüntüye (pattern) dönüştürüyorum.

Projemin fikri aslında basit ve temel bir fikir ile ilgili, fakat önemli olan nokta da bu zaten. Basit şeylerin karmaşık yapıları meydana getirmesi üzerine olan ilgimden dolayı bunu önemsiyorum

Işığın hareket kurgusu tümüyle kodlarla kontrol ediliyor. Yazdığımız koda göre bir rastgelelik kurgulanabilir . Örneğin, 20.000 Hz (ultrasonic) ses verildiğinde 'random' komutu girilip davranışı izlenebilir. Yine kod tasarımına göre belli frekanslar arasında hareketi durdurmak mümkün olur.

Aurora (kuzey ışıkları) her zaman için dikkatimi çeken fiziksel bir olgu olmuştur. Oluşum süreçlerinin bu sergi konsepti ile çok uyuştuğunu fark ettim.

Bu çalışmamızda Minkowski Mekanı diye adlandırılan matematiksel fizik kuramını inceledik.

Aslında insanoğlu diyerek sınırlandırmayalım daha büyük ölçekte bakarsak evrendeki herşeyin bir rezonans frekansı bulunuyor